(بسم الله الرحمن الرحیم)
از ویژگی‌ها و خصوصیات انسان مومن دائم الذکر بودن اوست آن هم نه تنها به زبان که در حین ذکر زبانی تفکر در این کلمات دارد و همواره خدا را در کنار خود و همراه خود می‌داند، لذا مراقب رفتار، کردار و گفتار خویش است.
واقعا ما به عنوان یک مسلمان روزانه چقدر در حین کار و فعالیت یا اصلا در خلوت خود ذکر می‌گوییم؟ چقدر سرگرمی ما ذکر گفتن و یاد خدا حتی در حال استراحت و یا در حین انجام کار روزمره است؟ با این که همه می‌دانیم خیر و اثرات مثبت فراوانی در آن وجود دارد.
پیامبر خدا(ص) در حدیث زیبایی فرمودند: "هر لحظهای که بر فرزند آدم بگذرد و او در آن لحظه به یاد خدا نباشد، در روز رستاخیز برای آن لحظه افسوس می‌خورد۱".
امام صادق(ع) نیز در این باره در حدیث قدسی از خداوند متعال فرمودند: " ای پسر آدم! در درون خود به یاد من باش، تا من نیز در جانم به یاد تو باشم؛ ای پسر آدم! در خلوت به یاد من باش تا در خلوت به یاد تو باشم؛ ای پسر آدم! در میان جمع مرا یاد کن، تا تو را در میان جمعی بهتر از جمع تو یاد کنم۲".
امام صادق(ع) با تذکر به مومنانی که از ذکر یاد خدا غافل می‌شوند فرمودند: "گاه فردی از شیعیان ما کار خود را بابسم اللّه الرحمن الرحیم آغاز نمی‌کند و بدان سبب خدای او را به گرفتاری و امری ناخوشایند مبتلا می‌کند، تا او را به ذکر سپاس و ستایش خداوند تبارک و تعالی متنبه سازد۳".
آن حضرت همچنین می‌فرمایند: "ذکر تسبیح فاطمه زهراء علیهاالسلام از جمله همان ذکر کثیر است که خداوند عز و جل فرموده است(و خدا را بسیار یاد کنید)۴".
پیامبر اسلام(ص) نیز در باب اهمیت ذکر سبحان الله فرمودند: هر که صد مرتبه سُبحانَ اللَّه بگوید، بهتر است از راندن صد شتر (که با خود به حج برد تا آنها را از برای خدا قربانی کن). ۵